Met dank aan Obonya’s Pride

Onze Pepper werd op 10 maart 2011 geboren als Aristoteles Farao in Enschede bij Maria en Robert Becht-Wagner. Hij was één van de 7 pups van het eerste nestje van Obonya vom Teutoburgerwald. De moeder van Pepper heet Obonya en de papa van Pepper woont in Duistland en heet Farao. Voor de geboorte van de pups had ik al een bezoekje gebracht had aan Maria en was meteen onder de indruk van de mooie en lieve aanstaande moeder Obonya. Het was dan ook niet verwonderlijk dat ik op slag verliefd werd op het pupje dat het meest op zijn moeder leek, het ‘reutje zonder bandje’! In eerste instantie hadden wij onze voorkeur uitgesproken voor een teefje, maar bij het zien van dit reutje hebben wij deze voorkeur ‘laten varen’. Het werd dus een reu!

 

De bezoekjes aan de pups in Enschede met onze kinderen waren echt een feest! Wij werden steeds enorm hartelijk en gastvrij ontvangen, we leerden van Maria veel over voeding , opvoeding en verzorging van dalmatiërs. Daarnaast kregen we ook volop de gelegenheid om de hondjes te knuffelen. De pups werden 8 weken lang liefdevol verzorgd in Obonya’s Pride. In de tussentijd keken wij erg uit naar de komst van onze nieuwe huisgenoot. Eindelijk brak de dag aan waarop wij Pepper op konden halen. Samen met Maria en Robert reden we met alle honden naar een prachtig veld waar alle pups nog voor de laatste keer samen konden rennen en stoeien. Daarna kwam het onvermijdelijke afscheid, Maria zwaaide ons met tranen in de ogen uit! We waren de bocht nog niet om of Pepper deed een poepje in de auto door alle spannning. Het vieze dekentje werd meteen in een vuilnisbak gegooid, nieuw dekentje gepakt en Pepper viel bij onze dochter oudste dochter op schoot in slaap. Trots en blij reden we met onze nieuwe aanwinst naar Gouda!

Puppy Pepper

Wat hebben we genoten van de puppytijd! Pepper werd probleemloos geaccepteerd door onze lieve golden retriever Frodo en al snel lagen ze als dikke maatjes tegen elkaar aan. Ik volgde de puppytraining bij de hondenschool van Petra Driessen. Pepper was heel alert en leergierig en al snel luisterde hij (vooral buiten) veel beter dan Frodo. Als we buiten wandelden wilde hij eigenlijk het liefst achter Frodo aanrennen, maar omdat hij ook mij niet uit het oog wilde verliezen koos hij er altijd voor om tussen ons in te lopen. Met Frodo als zijn grote voorbeeld ontwikkelde hij zich tot een relaxte, stabiele hond.

De enorme aanhankelijkheid van dalmatiërs was nieuw voor mij! Het enthousiasme waarmee ik steeds begroet werd door Pepper en het feit dat hij zo op mij gefocust was zorgde ervoor dat ik binnen no time een enorm hechte band met hem kreeg. Ik hoefde zijn naam maar te noemen en hij stond voor me! Toen dat op een dag niet direct gebeurde bij herhaaldelijk roepen gingen bij mij alle alarmbellen rinkelen. In paniek zocht ik het hele huis af, de zolder, bijkeuken, slaapkamers, badkamer, wc’s totdat ik, tot mijn grote schrik, het tuinhekje aan de waterkant open zag staan. Ik was zo stapelgek op onze dalmatiërpup dat ik zonder aarzelen in de sloot sprong en met een waterlelie op mijn hoofd weer boven water kwam! De heren van de plantsoenendienst die aan de overkant bezig waren keken mij wat verbaasd aan, maar hebben mij vervolgens wel aangeboden om te helpen met zoeken! Uiteindelijk bleek Pepper gewoon opgesloten te zitten in onze schuur waar hij heel lief zat te wachten zonder te piepen of blaffen. Hij was mij, zonder dat ik het gemerkt had, gevolgd toen ik de schuur in ging. Nog steeds geeft hij geen kik als we hem per ongeluk in de schuur op sluiten!

Aanhankelijk, enthousiast, beschermend, sociaal en sensitief

Pepper is een echt gezelligheidsdier en grote kindervriend, het liefst kruipt hij heel dicht tegen ons aan. Alleen ‘s avonds na tienen wil hij geen polonaise meer aan zijn lijf, als je hem dan aait dan loopt hij weg en gaat in zijn mand liggen. Als één van onze kinderen verdrietig is of pijn heeft gaat hij heel beschermend en troostend tegen hen aan zitten. Hij voelt onze stemming feilloos aan! Onze kinderen hebben een zeer bijzondere band met de honden…. In december 2011 heeft onze zoon een heel ernstig auto-ongeluk gehad. Na 3 verschrikkelijk heftige weken in het ziekenhuis wilde hij naar huis, naar ons, naar zijn vrienden en naar de honden! Hij was toen nog niet in staat om in een rolstoel te zitten. Toen hem werd verteld dat dit één van de eisen was om naar huis te mogen heeft hij er alles aan gedaan heeft om zichzelf in een rolstoel te hijsen. Hij wilde zo graag naar huis, naar Pepper en Frodo dat het hem lukte om even rechtop in de rolstoel te blijven zitten. We mochten hem meenemen! Een half jaar lang heeft hij van huis uit gerevalideerd en hebben wij hem thuis in onze woonkamer verpleegd. Mede dankzij Pepper , die dagelijks troostend tegen hem aan kwam liggen in zijn ziekenhuisbed is zijn herstelproces heel voorspoedig gegaan en is hij weer aardig de ‘oude’ geworden.

We miss you, Frodo!

Ook onze golden retriever die door de jaren heen wat slomer geworden was, leefde weer helemaal op van de energieke Pepper. We hebben echt genoten van deze 2 honden samen. Heerlijk wandelen aan de Reeuwijkse Plassen, aan het strand en door de bossen. Lekker uitwaaien en niets anders doen dan genieten van 2 rennende, stoeiende honden! Onze beide honden gingen ook altijd mee op vakantie, dat ging echt prima,,op zomervakantie en zelfs op wintersport geen probleem. Toen mijn man hoorde dat hij uitgezonden zou worden naar Afghanistan leek het hem heerlijk om vóór zijn uitzending één keer zonder honden naar Kroatïe op vakantie te gaan. We zouden dan wat makkelijker met z’n allen met onze boot de Adriatische Zee op kunnen en we zouden ook wat vaker zonder gedoe uit eten kunnen gaan. Dat leek ons een goed plan! Met zorg hebben we een hondenpension uitgezocht waar we een erg goed gevoel over hadden. Met pijn in ons hart hebben we de honden daar achter achtergelaten. We waren net op onze vakantiebestemming aangekomen toen we het verschrikkelijke telefoontje van het hondenpension kregen dat ze onze Frodo dood onder een boom aangetroffen hadden. We hebben onze geweldige stoere golden retriever nooit meer gezien en missen hem nog steeds! Onze zoon en opa hebben nog afscheid kunnen nemen en hebben zijn crematie geregeld. Gelukkig konden we bij thuiskomst wel Pepper ophalen, die ons gelukkig weer even enthousiast als altijd begroette!!!

Inmiddels vormen Pepper en Judy alweer ruim 3 jaar een mooi paar, dat onze Pepper nu zelf vader wordt van een nestje pups is een droom die uitkomt